Tera­pia mowy dzieci z auty­zmem.
Autyzm wcze­sno­dzie­cięcy to zespół zabu­rzeń roz­woju dziecka, mani­fe­stu­ją­cych się do trzy­dzie­stego mie­siąca życia, zwią­za­nych z wro­dzo­nymi dys­funk­cjami układu ner­wo­wego. Objawy, które skła­dają się na obraz kli­niczny tego zespołu doty­czą przede wszyst­kim zabu­rzeń w sfe­rze funk­cjo­no­wa­nia spo­łecz­nego. Osio­wym obja­wem auty­zmu jest wyco­fa­nie się z kon­tak­tów spo­łecz­nych, co warun­kuje powsta­wa­nie kolej­nych obja­wów zespołu.

Zacho­wa­nia dziecka, które powinny wzbu­dzić nie­po­kój rodziców?

• izo­la­cja, woli bawić się samo, nie zwraca uwagi na rówieśników;
• przy­mus sta­ło­ści oto­cze­nia, zmiany powo­dują ataki agre­sji, histerię; 
• nie­zdol­ność do inte­rak­cji społecznych, 
• ste­reo­ty­powe, powta­rza­jące się czyn­no­ści (macha­nie rękami, koły­sa­nie, kla­ska­nie,
  trze­po­ta­nie, krę­ce­nie przedmiotami);
• zabu­rze­nia mowy (echo­la­lia, odwra­ca­nie zaim­ków– mówie­nie o sobie „Ty”, brak flek­sji,
  styl tele­gra­ficzny) lub cał­ko­wity brak mowy;
• łatwość mecha­nicz­nego zapamiętywania,